woensdag 3 januari 2007

Wie is hier de extremist?

Na zijn terugkeer in de Tweede Kamer met negen zetels heeft Geert Wilders geen moment nagelaten duidelijk te maken waar zijn partij werkelijk voor staat. In interviews en in het optreden in de Kamer toont de PVV zich een single-issue anti-islampartij.

(overgenomen van De Socialist)

Het optreden van Wilders' partij rond de benoeming van PvdA-staatssecretarissen Aboutaleb en Albayrak werd door niets anders gemotiveerd dan door een irrationele haat voor mensen met een buitenlandse achtergrond. Volgens PVV-Kamerlid Sietse Fritsma konden beide politici niet 'loyaal zijn' aan de Nederlandse staat zolang ze beschikken over een dubbele nationaliteit.

Dat er naast de twee staatssecretarissen nog een miljoen Nederlanders zijn met een dubbele nationaliteit maakte voor het Kamerlid geen verschil. Ook niet dat een van die mensen met een dubbele nationaliteit de dochter van het Argentijnse juntalid Jorge Zorreguieta is, die als het aan de PVV ligt de volgende koningin van Nederland wordt. Het feit dat Aboutaleb als Marokkaan helemaal geen afstand kan doen van zijn tweede nationaliteit was niet relevant.

In een interview met het NRC-Handelsblad liet Wilders doorschemeren waar het bij deze provocatie werkelijk om ging. Daarin stelde hij: 'Ik wil niet in een land wonen waar misschien ooit wel eens zes of zeven bewindslieden de islam aanhangen.'

Islamofobie
Zoals elke racistische politicus voor hem creeert Wilders een omgekeerd beeld van de werkelijkheid. Migranten uit islamitische landen vormen de meest gemarginaliseerde groep in de Nederlandse samenleving.

Alle rapporten die hierover in de afgelopen jaren zijn gepubliceerd tonen dezelfde trend. Marokkaanse en Turkse Nederlanders worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt, in de huisvesting en hebben te maken met stelselmatig racisme vanuit de Nederlandse samenleving. Een in februari gepubliceerd onderzoek naar scholen in Amsterdam toont aan dat allochtone leerlingen die gelijke resultaten halen voor de Citotoets een lager schooladvies krijgen dan hun autochtone medescholieren.

Maar in de omgekeerde wereld van Wilders zijn het 'de buitenlanders' die systematisch worden voorgetrokken, die de beste banen krijgen en die nu ook nog eens op het punt staan de regering over te nemen.

Om zijn traditionele racisme een respectabel gezicht te geven, giet Wilders zijn aanvallen in de vorm van godsdienstkritiek. Maar die kritiek richt zich uiteraard niet tegen de strenge gereformeerden die nu zitting hebben in het kabinet. Alleen de islam is het doelwit van Wilders' kruistocht.

Wilders' stemmingmakerij blijft niet zonder consequenties. Onderzoekers signaleren een schrikbarende toename van geweld tegen moslims en rechts-radicalisme onder jongeren in witte achterstandswijken. Wilders stookt dit vuur verder op. Als we niet willen dat dit racisme de samenleving verder vergiftigt, moeten we zijn extremisme ontmaskeren.